Life.............

කවුරැන් හෝ දනී ද
කුමක්දැයි කියා මේ ජීවිතය.......

මෙය අසම්පූර්ණ කතාවකි.

ඇගේ මිල

බොහෝ දුක් ගෙන අවසන
තනනු රිසි වුව මහා මන්දිර
මැනිය හැකි මිටින කුස පුරවා ගෙන
වඩති සනසති අමිල දු රැව


දෙනෙත් ලෙස සුරකින
තිනෙත් යොදමින් ඈ දෙස
නේක හැගුමන් සුසුමකින් පා කර
සතෙන් සතයට සුරකි තැනුමට ඈ ලොව


බසින දින ඈ යුවතියක වී කළ එළි
ගසති අණබෙර තුන් ලොවට දී ඉගිබිගි
දෙපා යුග යුග නමදිමින් ඈ පෙරටු කොට ගෙන එති
ගැහෙන දෑතින් ගණිති සසදති ඈ යුවතියක වූ වාසිය


ජීවිතේ දුර කටුක කම් ගෙවා අවසන
කුල මලය මිල සසදවයි අදහස් පලවා හැර
නොවිමසා ඈ සිතෙහි වූ කුලුදුල් පේමය
සාක්කිත් නොසොයාම අහවරය තීන්දුව දී ජූරිය


කුසට අහරක් නෙතට නින්දක් නොලැබ
බැදීමක පහසවත් ඇදින ගන්නට වෙලා නොමැති ව
ඉතුරැමක දා සුරැකි තඹ සත ටික
දිය කරති තරැ ගණින රැයක දි සදලු තලයක් මත හිද


ජීවිතය විදදරා සුරැකි සිය නෙත් යුග
දුරින් දුරකට වෙන් ව යන සෝ දරාගනු නොහැකිව
උණුසුමේ ගිලෙන්න ට තත්පරයකුදු නොගෙන
කාසිමත තැනු ඈ දිවිමග
පිතු රැවන ගි‍ලෙයි රහමෙර සයුර වෑරැ සෝ සුසුමකින් පා කර


හිරැ නගින හිරැ බසින සෑම දින කෙළවර
කුළුණුබර වූ වදන් ගළපා ගනු නොහැකිව
කාසි සොයමින් බො දුරක් ඇවිදන් ගිය
මව්වත ද ඉකිගසයි සොයා ගනු නොහැකිව අතපසු ව ගිය සෙනෙහස


මත් වූ දෙනෙතින් ඹබන නෑ පිරිවර
සුභපතති කියා සිහිකොට බුදුගුණ
සැනසෙන්න හා සබැදෙන්න කියූ ජයමන්ගල
පිරැවත ද වැනෙයි එක් තැනක මුල්ලක


ලැබූ නම දරා සිය පරපුරේ උරැමයෙන්
කියති කුල ගොත් එකෙක් පරයන උසස්කම්

කාසි සිල්ලර ගෙදොර පිර වූ සල්පිලෙ හි අවසන

වැඩිම ලන්සුව තීන්දුයි වෙන්දේසි විය යුවතිය

නේක විසිතුරැ වර්ණ මැද නිලන්කාර ව

වැනී වැනී තාලයට සයනයට බට හිමිකම

හෙට්ටු කොට නියම කර මිල ලබාගත් සිය වස්තුව

තුරැළු කොට කරයි ගණුදෙණු හැගුම් සිත්තම් පළවා හැර

ඉකිගසන ආත්මය මොණරැන් අතර සිර වී හඩනා කළ

සුදු සයන මත වැටුණි සුසුමකින් ගිලිහුණ ලුණු රස.............