වැහි කිරිල්ලී

Tuesday, May 10, 2011

අසීමාන්තික සිතුවිලි...................

අපි ජීවත් වෙනවා. දුක වුනත් සතුට වුනත් සම සම ව දරාගෙන අපි ජීවත් වෙනවා. ජීවිතේ ගෙවාගෙන ගෙවාගෙන යනකොට විවිධාකාර සිද්ධි එක්ක අපි අලුත් වෙනවා. ලැබිච්ච දිර්ඝ නිවාඩුවත් එක්ක පරණ මතකයන් පිරිච්ච මගේ ලට්ට ලොට්ට ටික මම ඇදලා දැම්මා.ඒවා අතරේ හරි ආදරණීය මතකයක් හැංගිලා තියනවා කිසිම දිනක අපට මකලා දාන්නට නොහැකි. ඒ අතීතේ කොච්චර සුන්දර වුනත් අවසානේ ට අපට ඉතිරි කරන්නේ මතකයක් විතරයි. කාලය එක්ක අපි පරිණත වෙනවා. එතකොට අපි යමක් දිහා බලන විදිහත් වෙනස් වෙනවා. මගේ මතකයත් අලුත් වුණේ ඒ වගේ සිද්ධියක් එක්ක. ඈ මගේ ජීවිතේ දීර්ඝ සමයක සිටි හොදම යෙහෙළිය වුණා. ඒත් අද ඇයත් මාත් එකට නැහැ.නමුත් මගේ හෝඩි පොතේ එකට බැදුණ ඇගෙත් මගේත් නම, පින්තූර පොතේ එකට බැදුණ ඇගෙත් මගෙත් රැව අත්වැල ගිලිහුණ ට මකල දාන්න බැහැ.

එක් නිමේශයකට සිතට නැගෙන සංවේදනා ඉවසිල්ලක් නැතුව පිට කිරීමේ මනුශ්යො ගතියට යට වුණු අපි දෙදෙනා ටම ඉතිරි වුණේ සුන්දර අතීතයක් විතරයි. වර්තමානයක් නෑ. ඒ නිසා ම අනාගතයකුත් නැහැ. බොහෝ දුෂ්කර කාල වල දී අපි එකට හිටියා.අප ට හිනා නොවුණ මිනිසුන් වැළදගෙන අපි අපි ට පුරැදු අත්වැල අතහැරලා නන්නාදුනන පොළවක නන්නාදුනන හිත් අපේ කරගෙන හදුනන අත්වැල ලිහලා දැම්මා. ජීවිතේ මොන පැහැය ද කියලා අදුර ගන්න බැරි ඒ නිසා.ජීවිතේත් හරියට මේ අනන්ත අහස වගේ.හරි ඉක්මනට වෙනස් වෙනවා.අපිට ඔන දේ නෙවේ දෙන්නේ. මම දිග හුස්මක් හෙලලා සිත සැහැල්ලු කරගත්තා. මේ අකුරැ කියවන්න සමි ට නිස්කාසුවක් නෑ කියලා මම දන්නවා.මේ පැත්තට ගොඩ වැදුණා නම් ඔයා මාව තේරැම් ගෙන ගොඩක් කල්. කොහොම වුනත් මට සමා වෙන්න වරදක් වුණා නම්.ආයේ අපේ සබදකම් කිසිම දිනක ගොඩ නොනැගේවි. ඒත් අපි එකට හිටිය නම් කොච්චර සුන්දර දේවල් අපි ජීවිතේට එකතු වේ විද? ජීවත් වෙන්නේ බොහොම ටික කාලයයි. අපි නෙත ගැටෙන කාලය පවා ගෙවිලා යන්න බොහොම ළගයි. අවසානේ ට අප ඉතිරි කරගත් දේ කුමක්දැයි මට හිතුනා. නිවීම ම මිස ජීවිතයට වෙන කිසිවක් සුවය සලසන්නේ නැතැ යි මට හිතුණා. ඇයට මට මේ සබදකම් ශුන්යව ව ගිය පසු සතුට ඉතිරි වුවා දැයි මම නොදනිමි. හරි ම කෙටි මේ ජීවිතේ බොහොම සීරැවෙන් ගත කළ යුතු යැයි මට හිතුනේ ඇය නික්ම ගිය පසු.... ඇය කෙසේ සිතුවත් හදවතින් ම පතන්නේ  ඔබේ ජීවිතේ නිති සතුට ම වේවා......

                       ...................................................ජානු.................................................


Tuesday, May 3, 2011

අකුරැ ගෑවා මම ඔහේ.......

සීතල ට කදුලු බිදු මිදෙනකොට මට හිතාගන්නත් බෑ
ජීවිතේ මා කොහේ ගෙන ගියා දැයි.........
සිරැවට පටලෙවුණ ජීවිතේ ලිහාගන්න ට
සිතට සිතවිලි ගලා ආවත් නිනව්වක් මට නෑ.........