හිත පාරපු උණුසුම් ම කදුළ ක්........

වැහි කිරිල්ලී කාගෙවත් හිත රිදෙන දේ කරනවා බොහොම අඩුයි.ඒත් හොස්ටල් වල එකට කට්ටියත් එක්ක ඉද්දි විහිලු තහලු නොකරම ඉන්නෙත් නෑ.ඉතින් හොස්ටල් එකේ මගේ ඇද කෙළින් ම ඉන්නෙ පොඩි කාලේ ඉදලම මාත් එක්ක ජීවිතේ බෙදා ගත්ත යාළුවෙක්.විවේකය බොහොම අඩු අපේ ජීවිතේ ලැබුන පුංචි විවේකයකදී අර යාළුවා පහුගිය දවසක මාත් එක්ක තනි වුණා.අනිත් කාමර සගයෝ දෙන්නම එදා හිටියේ නෑ.මේ කියන යාලුවා කලු ම කලු ටෙඩි බෙයා කෙනෙක් තුරැලු කරගෙන ඉන්නවා මම මේ කැම්පස් ආව දවසේ ඉදන් දැකලා තියෙනවා.ඇත්තම කියනවා නම් මේ ටෙඩී හුරතල් කරන්න හිතෙන තරම් ලස්සන කෙනෙක් නෙවේ.ඉතින් කාලෙක ඉදන් මට විහිලුවක් කරන්න හිතෙන කොට මේ යාලුවා මගේ සරදමට ලක් වෙනවා එයාගේ ටෙඩී නිසා.එදත් එහෙමයි.මෙයා ඒ ටෙඩී ව බොහොම ආදරෙන් තුරැලු කරගෙන හිටියා.මම විහිලු කළා.ටික වෙලාවකින් මෙයා මට කීවා " එහෙම විහිලු කරන්න එපා.මේ ටෙඩී මට ගොඩක් වටිනවා" කියලා.කෙනෙක් ගේ ජීවිතේ විනිවිදින්න තියන කුහුල වැහිකිරිල්ලී නිහඩ කරද්දී එයා කතා කළා."මේ මට අම්මා ඉස්සරල ම ගෙනත් දුන්න සෙල්ලම් බඩුව.දන්නව ද එදා මම කොච්චර සතුටු වුණා ද? කියලා.කවුරැ කොහොම දැක්කත් මට මේක ගොඩක් වටිනවා."
                     මේ වචන පේළි වලට වැහිකිරිල්ලී උත්තර දු‍න‍්නේ ඇස් අගට ඉනුව කදුළකින්.මේ යාලුවගේ තාත්තා නෑ.ඉන්නේ අම්මා විතරයි.ඉල්ලපු ගොඩක් දේ අරන් මෙයාව සතුටු කරන්න අම්මට හැකියාවක් නොතිබුණු විත්තිය කලින්ම මාත් එක්ක කියලා තිබුණා.වැහිකිරිල්ලි ට හිතුණේ අඩල අඩල මේක ලැබුණ දවසේ මේ පොඩි එකා කොච්චර සතුටු වෙන්න ඇත්ද? ජීවිතේ අවම අවශ්‍යතා විතරක් එක්ක ජීවත් වෙලා ලැබුණ ඉඩ හසරෙන් මේක අරන් දීපු අම්මා කොච්චර සතුටු වෙන්න ඇද්ද?බාහිරින් බලන කොට ඇස් දෙකට අසු වෙන පටු වර්ණාවලියට ඔබ්බෙන් තියෙන සංකීර්ණ ජීවිතේ කොයි තරම් සංවේදී ද කියලා.හවස තනිවුණ මොහොතක වැහිකිරිල්ලී මේ කලුවට කැතට ඇස් වලට අහුවුණ ටෙඩී බෙයාව තුරැලු කරගත්තා.එයාගේ රස්නේ කෙනෙක් ගේ ජීවිතේ සංවේදී ම ඉසව්වක් අපූරැවට කියාපෑවා.