එක් වරම මා තුළ මා නොමැති බව මට දැණුණි. මම නැවති යළිත්
හැරී බැලුවෙමි. සත්තයි මා තුළ මා නොමැත. මගේ අනන්‍යතාවය මුලු මනින් ම නැතිව ගොස්
මට මා අහිමිව ඇති බව මට දැණුනි.දැනෙන්නට කණේ පහරක් ගසා ගෙන මා ජීවතුන් අතරදැයි
මනින්නට මට එක් වරම සිතුණි. යළිත් මා වටා මා ගැන ම උපන් ආත්මානුකම්පාවක් වෙළා
ගන්නා ලදී. මම සිතුවෙමි. මම සිනාසුණෙ මි. සිත සිනිදු වට අත ගාන්නට නොරිද්දන්න ට වග
බලා ගෙන පහදා දුන්නෙමි. මට මා ම ආත්ම වංචා කර රවටා දැමුවෙමි. ඉතින් මා නීතියේ සරණ
පතන් නද? මා මාව ම රැවටුවා යැයි. මහා හඩා වැටීමක් තෙත නොදැනෙන කදුලු ගංගාවක් ගලනු
මට දැණින. ආත්මය ප්ලාස්ටික් වූයේ මගේ ම සිතුවිලි මා හැර දා ගියේ කවදාදැයි දින
වකවානු අමතක වන තරම ට ම දුර බව මට දැණුනි. ඔව් ඇත්ත තවත් මම තර්ක නොකරමි. තව
දුරටත් මම මම නොවේ. මම සසල වෙළා.මම හෙල්ලිලා.
